Tijd voor een papa blog…

9/1/2019

Ik schrijf deze blog terwijl ik vanuit mijn ooghoeken kijk naar mijn fantastische dochter, die in de tent van broer aan het dansen is op muziek van de Romeo’s.

27/7/2017 – de dag van de geboorte van ons tweede kindje. Alles leek vlot te gaan in het ziekenhuis, ik zat naast Jenka en probeerde om het zo aangenaam mogelijk te maken voor haar. Eindelijk was ze daar… mijn dochter! Ik was super fier op haar mama die het heel goed gedaan heeft tijdens de bevalling. Daar lagen we, met drie op het ziekenhuisbed, gewoon gelukkig te wezen.

Plots stortte onze wereld in: “uw dochter heeft mogelijks downsyndroom”, zei de kinderarts. De grond zakte weg onder onze voeten. Ik had net zo fier als een pauw naar iedereen gebeld om te zeggen dat Roos geboren was, maar de dag erop moet ik opnieuw bellen met dit nieuws… Dit was een zeer moeilijk moment wat ik mij nog heel goed herinner.

De dagen erna worden we heel goed opgevangen door vrienden en familie. Toch zijn de eerste dagen en nachten voor Jenka en mij erg hard, we zijn 24 op 24 bij Roos en weten niet goed wat we nog mogen verwachten.

Dagen, weken en maanden gaan voorbij. De ene keer al makkelijker dan de andere. De ziekenhuisopnames en onzekerheden voor de toekomst maken ons verdrietig, maar we proberen ons sterk te houden.

O, wat zie ik ze zo graag!! Ik ben wekelijks op woensdag thuis om voor Roos te zorgen en met haar naar de kinesist te gaan.

Ondertussen zit Roos op mijn schoot en heeft ze al vele blaadjes gescheurd – ja ik schrijf dit eerst op papier.

Ik kan hierover nog veel langer vertellen, maar mama Jenka heeft jullie al veel verteld van wat we meemaken. Ik kan alleen zeggen hoe gelukkig ik ben met mijn gezin en dat ik ze allemaal super graag zie! Jenka is de beste mama voor Roos en Bas en de beste partner voor mij. Ik ben ook heel trots op Bas en hoe hij een zorgzame grote broer is.

Stiekem veeg ik nu een traantje weg van mijn wang, want sinds de geboorte van Roos ben ik veel gevoeliger geworden en door dit alles te schrijven komt alles van bij de geboorte terug naar boven.

Ik heb al super veel leuke woensdagen gehad met Roos, waar we de hele tijd spelen en knuffelen, want ze is toch een klein beetje een papa’s keppe.

Ik wil nog de vrienden en familie bedanken die zoveel doen voor ons en super veel liefde en zorgen geven aan ons en de kindjes.

Groetjes, papa Ken