Terug in routine

Mogelijks in tegenstelling tot anderen, ben ik zeer verheugd dat afgelopen week alles weer in zijn 'normale routine' verder kabbelt. Na een turbulente thuiswerk-met-twee-kleuters periode, volgde een vakantieperiode die er net iets anders uitzag dan gepland. Beperktere uitstapjes, geen reis, minder contacten met vrienden... op sociale media las ik regelmatig euforische taferelen: "ein-de-lijk onthaasten", "de tuin weer tiptop in orde", "alle kasten opgekuist", "rust vinden in de natuur", "geen verplichtingen". Hmmm... Dit ging niet voor mij op. Het was eerder "Twee minuten ontsnapt aan de kinderen! Om brood te halen..." of "Vandaag maar 49 keer 'mama' gehoord na elkaar (in plaats van 211)." en "Joepie, voor het eerst in maanden 20 minuten in bad gezeten, zonder dat er een kind bij kroop" en "Onthaasten? Niet nodig: Roos wekt je om 5u, tijd élke dag!".

Toegegeven, het was heel fijn om samen tijd door te brengen én het was ook soms genieten van het rustige tempo van de lange dagen. Maar het is verdorie ook zwaar om altijd ter beschikking te zijn én te voldoen aan die twee pagadders hun planning in plaats van aan die van jezelf. Ze eten je op, als je ze laat doen!

Roos zit steeds meer hardnekkig in de ik-wil-het-zelf-doen-fase. Iets wat ik heel hard wil toejuichen, want haar zoveel mogelijk zelfstandig maken staat hoog op de planning. Alleen... het komt niet altijd uit (we gaan te laat zijn!), het duuuuuuurt zo lang (en we moeten nu door) én ze doet het helemaal fout (neeeee dat is achterstevoren!). Het wordt helemaal griezelig als ze zegt "mama stress?". F*ck... Bas: "je mag geen f*ck zeggen". Pffff... Diep ademhalen dan maar. En accepteren dat haar schoenen aan zijn, maar aan de omgekeerde voet. 

Mevrouwtje weet goed wat ze wil. En vaak is dat 'laatje' met het mooie gebaar erbij (https://youtu.be/nPtRBomYVPo). Tegenwoordig leert ze tellen: "Roosje drie jaar", terwijl ze enthousiast vier vingers toont. Terug naar de 'laatjes': dit is sinds kort veranderd naar "Roosje vier laatjes". Ik geef er haar drie. Ze strekt haar wijsvingertje, begint te tellen... Stilte. Frons. "MAMA!! Gggrrr, NEEEEE Vier laatjes!". Damn, mijn mokketje is toch een straffe madame. 

Uitgeblust gaan we na het middageten naar haar kamer voor een dutje. Ze beveelt me een dutje te doen op het tapijt. "Oogjes toe!". Met veel zorg legt ze haar lievelingsknuffel naast me. Ze aait over mij haar en wang. "Slapen hé!". Ze doet het licht uit en de deur toe (nog zoiets: de hele dag door oefenen met deuren open toe doen...). Is het alleen een spelletje, of zou ze door hebben dat ik zelf een tukje kan gebruiken?