LockDown The Roos

Na ruim twee weken met vier voortdurend thuis door te brengen, geef ik jullie graag mee hoe we het er hier van af brengen. Van in het prille begin circuleerden heel wat tips om thuiswerken te combineren met op de kids letten. Er werd ook op gehamerd om zeker structuur te bewaren in je gezin. Flink als we zijn, hebben we voor heel wat vaste herhaling gezorgd...

• Altijd op hetzelfde moment opstaan: dit is geen moeilijke, onze kwakers wekken ons afwisselend elke morgen ergens rond zes uur. Wij zijn blij als het nà zes uur is. 
• Vaste eetmomenten: absoluut geen probleem: drie maaltijden en 2 tussendoortjes voor de kids, om het kwartier iets voor de ouders. Lees: iets zoet of vet, wat voldoening geeft én je kan opeten zonder dat je kids vragen: 'wat is da wel in je mond??'
• Oh ja, eten. Hmmm. Nog steeds geen favoriet van Roos. We toveren dagelijks verse soep, vers warm eten, lekkere boterhammetjes, veel afwisseling. Maar helaas. Zelfs 'vliegtuigje' doen werkt niet meer. Dus vullen we onze tijd met toneeltjes, kleine juichconcerten bij het nemen van één hapje, voeden we popje én knuffels voor Roosje een hapje neemt...
• Met de regelmaat van de klok wordt hier iets gemorst of gebroken, gegarandeerd. Soms onmiddellijk opgemerkt, dan heb je een iets luidere stem dan normaal doordat je door je voorraad geduld zit ondertussen. Soms merk je pas een natte plek of een kleverig iets als ze ein-de-lijk in bed liggen. 
• We dachten dat dit een geschikt moment bleek om nog eens in te zetten op zindelijkheid. We trachten haar op vaste momenten op het potje te zetten. Het concept vat Roosje nog niet helemaal, waardoor het kan zijn dat je tijdens een online werkmeeting op de achtergrond Roosje een nr. 1 op de vloer (of erger: het tapijt) ziet doen...
• Wat dat potje betreft: nadat ze wat gedronken heeft, houden we haar nauwlettend in de gaten en plaatsen we haar geregeld op haar potje. Tientallen minuten lang houden focussen we op een mogelijke pipi, entertainen we haar zodat ze op het potje wil blijven zitten, verplaatsen we haar van het stoffen zeteltje of het tapijt. Maar 'foertje' zegt ze en ze lost niets. Tot ze plots naar de grote wc gaat en daar zonder verpinken haar plasje lost...
• Elke dag een badje voor de kids. Een lang bad. Een laaaaaaang bad (fieuw, even zijn ze onderling flink bezig). Is twee keer een bad per dag nog oké?
• Dagelijks trachten we een activiteit te doen, die een poging doet om de kiné, logo, ergo of school te vervangen. We maken het ons niet gemakkelijk, want ook schilderen vinden we belangrijk. Een mooi schilderij op een blaadje, wat later een mooi schilderij op haar wang, op de tafel, haar stoel, gekleurde haren, felle teentjes...

• Oké, dagelijks dienen ze ook een taakje te doen. Iets bijleren, mama en papa helpen met het huishouden, je weet wel. Roosje wil het extra goed doen, poetsen is waar ze goed in is. Dus legt ze een parcours door je huis af met een natte dweil. We doen dit grondig, niet alleen de vloer, maar ook meubels, de tv en de muren krijgen een poetsbeurt. 
• Nog eentje die dagelijks plaats vindt: "mamaa!", "mamaaaaa!", "mamaaaaaatjeeeeeuuu!", "maaaaaamaaaaaaaa!!!". Vergis je niet: bij elke kreet antwoord ik hoor. Ze wil echter niets vragen, gewoon kreten lossen aan de lopende band, omdat het kan. 
• Dagelijks een wandelingetje, even buiten in het zonnetje. Roos in de buggy. Tot ze steeds luider 'stappen' zegt. Je weet dat dit niet goed komt, maar bon, we laten haar even stappen. Roos blijft niet mooi op de stoep, of dicht bij je, of uit de buurt van brandnetels, hondendrollen, mensen hun voordeur, de honden zelf... Je houdt je buggy, Roos, Bas én het verkeer in de gaten. Ahja, en je moet telkens op bevel van Bas Beertjes zoeken en fotograferen. Dan wil Bas in de buggy. Dan willen ze samen in de buggy. Dan maken ze ruzie. Lekker ontspannend, zo'n wandelingetje.

Voilà, goed bezig toch, wat een structuur!

Oké oké, even serieus. We kregen van het reva de tip om een dagstructuur uit te bouwen en kregen hiervoor plaatjes van 'Anna' (https://www.amant.be/anna). Anna is Roosje haar held, haar grote voorbeeld. Dus gaan we aan de slag, met afdrukken, uitknippen, lamineren, opnieuw knippen, velcro kleven, plaatsje op de muur zoeken...

Wat ben ik trots op het resultaat. Bas wou ook zijn eigen daglijn en hij gebruikt ook het beloningsschema. Roos wou deze morgen zelfs een boterhammetje, omdat Anna ook ééntje at... Juij!

He-le-maal ready om er nog een maandje aan te knopen dus...